Ես կարդացել եմ Վիլյամ Սարոյանի գեղեցիկ սիպակ ձիու ամառը։ Գիրքը պատմում է 9 տարեկան մի տղու մասին որի անունը Արամ էր։
Հին ու լավ օրերից մի օր երբ Արամը 9 տարեկան էր աշխարհ լիքներ ամեն տեսակի հրաշալիքներով։ Իր զարմի Մուրադը, որին բոլորը խելառ էին անվանում բացի Արամից։Առավոտյան ժամը 4:00 գալիս է Արամենց այգի սենյակի լուսամուտը բախում և արդնացնում Արամին։ Արամը արդնանում է և աչքերին չի հավատում Մուրադը նստած էր մի գեղեցիկ սպիտակ ձիու վրա, որին Արամը շատ էր երազել։
Արամ սա իսկական հայերեն ձի է դու երազի մեջ չես ասում է զարմիկը եթե ուզում ես հեծնել շուտ արա գնանք։
Արամը շատ երջանիկ էր պատուհանից դուրս է գալիս և նստում զարմիկ ետեվում ձիի վրա և սքսոում են ձիավարել տանից հեռու մի դաշտավայրում։
Արամի ընտանիքը իրենց ազգականերով շատ աղքատ էին ապրում զարմիկը ձի չեր կարող գնել։
Նա հարցրեց զարմիկին ձին քեզ որտեղից դու գողացել ես։
Զարմիկը պատասխանում է ես ձին վերադարցնելու եմ։
Բայց ձիավարելուց հետո զարմիկը ձին տանում է մի լքված ագարակում պահում։
Արամը հասկացավ, որ ձին չի ուզում շուտ վերադարցնի և ամեն առավոտ նրանք գնում էի ձիավարելու։
Իսկ այդ ժամանակ մի անցնորդ, որը լավ էր ճանանչում Արամենց ընտանիքին, որպես ազնիվ և բարի մարդիկ պատմում է իրենց, որ իր ձին 1 ամիս է ինչ կորել է։
Մի օր ագարկատերը քաղաք գնալուց ճանապարհին հանդիպում է Արամին զարմիկի հետ ձի վարելուց, նրանք մոտենում են և բարևում ագարակատիրոջը։
Ագարակատերը շատ զարմացաց նայում է ձիուն և ճանանչում, բայց քանի, որ անցնորդը լավ ճանանչում էր Արամենց ամբողջ տոհմին, որ ազնիվ մարդիկ էի մտածում էր, որ իր ձիու նմանակն էր հարցնում է ձիու անունը և գնում։
Արամն ու Մուրադը տանում են ձիուն թողնում ագարակատիրոջ այգում համբյուրում են և հեռանում։
Ագարակատերը հաջորդ օր գալիս է Արամենց տուն ձիով և ուրախացած պատմում է, որ ձին վերադարցել է ավելի առույք և հանգիս։
