Մի նապաստակ կար։ Նա մի օր գնացել էր այգի, որ ընկերների հետ խաղար։ Նապաստակը ամեն օր իրիկունը ժամը 5:00 գնում էր բակ, բայց մի օր նա տեսավ փոքր երեխայի, ով իր մայրիկի հետ անտառով ման էր գալիս։ Երբ երեխան տեսավ նապաստակին, բռնեց և ձգեց աջ ու ձախ, և նապաստակը դարձավ երկար նապաստակ։ Նապաստակը լաց էր լինում, իր բոլոր ընկերները ծիծաղում էին։ Երբ նապաստակը գնաց տուն, իր մայրիկն ու հայրիկն հարցրեցին, թե ինչ է պատահել, նապաստակը պատմեց, մայրիկն ու հայրիկն էլ բացատրեցին , որ եթե ընկերները ծիծաղում են տեսքիդ վրա, ուրեմն նրանք վատ ընկերներ են։ Նապաստակը հասկացավ և էլ չէր շփվում իր ընկերների հետ, այ ապրում էր առանց ընկերներ։